ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 |
۱.چند شب پیش داشتم کتاب «فرهنگ گفتارهای طنز» (به ترجمهی: رضیالدین هیرمندی-نشر فرهنگ معاصر) را مطالعه میکردم٬ رسیدم به مدخل مشورت (یا شاید هم شورا. ایراد از حافظهی من است.)
در آن یک نکتهای نبشته بود٬ بهاین مظمون:
«در شورا تنها زمانی میتوان تصمیمگیری کرد که سهنفر عضو داشته باشد. آنهم به شرطی که در جلسات دو نفرشان غایب باشند!»
۲. مرحوم جرج برنارد شاو هم در تعریف کنفرانس میگوید:
«کنفرانس محل اجتماع افرادی است که هر کدام به تنهایی نمیتوانند مشکلی را حل کنند، بنابراین گرد هم جمع میشوند تا به اتفاق به این نتیجه برسند که کاری نمیشود کرد!»
*
به نظر شما چه چیز سبب میشود که انسانها به چنین نتایجی برسند؟
*
در ضمن٬برای مطالعهی چند سخن دیگر از مرحوم شاو به اینجا مراجعه نمایید.
آی گفتی و آی گفته این جرج بزرگ! همیشه کارها رو یه نفر آدم باید بکنه که نسبت به بقیه فقط یکم بیشتر می تونه!!! توی شورا هم همیشه حرف همون یه نفر حرفه!!!
آقای محبی
وبلاگتون رو تبلیغ نکنید لطفاْ :)
شما؟
لطفن خصوصی/
مطالبتون جالب بود اگه امکانش هست باز هم از این گفته های شیرین اما در واقع تلخ رو وبلاگ بگذارید