نقش معامله گرها و سرمایه گذاران در بازار

 نقش معامله گرها و سرمایه گذاران در بازار  

 بسیاری از مردم واژه های «معامله گر» و «سرمایه گذار» را به جای هم استفاده می کنند، در حالی که در حقیقت این واژه ها نشان دهنده دو نوع فعالیت بسیار متفاوت هستند.

هم معامله گران و هم سرمایه گذاران در بازارهای مشترکی فعالیت می‌کنند، اما نوع فعالیت و استراتژی‌های مورد استفاده‌شان با هم تفاوت دارد. در هر حال وجود هر دو گروه برای عملکرد درست بازار لازم است. این مقاله نگاهی به هر دو گروه و استراتژی هایی دارد که آن ها برای کسب سود از بازار استفاده می کنند.  

سرمایه گذار کیست؟

سرمایه گذار یکی از فعالان بازار است که عموم مردم فکر می کنند او در بازار ارز و سهام فعالیت می کند. سرمایه گذاران کسانی هستند که سهام شرکت ها را برای مدت طولانی می خرند و بر این باورند که شرکت مورد نظر آن ها در آینده وضعیت بهتری خواهد یافت. سرمایه گذاران اغلب به دو نکته توجه دارند:

ارزش: سرمایه گذار باید این نکته را درک کند که آیا سهام یک شرکت ارزش خوبی دارد یا خیر؟ برای مثال اگر دو شرکتی که از هر لحاظ ریسک و صنعت مشابه هستند هنگامیکه گزارش درآمد هر سهم را اعلام می کنند آن شرکتی که سود بیشتری را پرداخت می کند با ارزش تر است زیرا سرمایه گذار برای بدست آوردن یک دلار سود سرمایه کمتری را درگیر می کند.

موفقیت: سرمایه گذاران باید بتوانند با بررسی قدرت مالی شرکت و جریان نقدینگی آن در آینده، میزان موفقیت شرکت را در آینده بررسی کنند.

هر دو این عوامل را می توان با تحلیل گزارش های مالی شرکت و نگاهی به روند آن صنعت که وضعیت تغییرات آینده رامشخص می سازد، ارزیابی کرد. سرمایه گذاران می توانند در ابتدا ارزش فعلی یک شرکت را به نسبت رشد احتمالی آن در آینده با استفاده از آمار و شاخص های خاصی ارزیابی کنند.

سرمایه گذران بزرگ چه کسانی هستند؟

سرمایه گذاران مختلفی در بازارها فعالیت می کنند. در حقیقت بخش اعظم پولی که در بازار جا به جا می شود به سرمایه گذاران تعلق دارد (این پول را با میزان دلاری که در بازارهای ارزی جا به جا می شود اشتباه نکنید، آن بخش مربوط به کار معامله گران است).

سرمایه گذران اصلی عبارتند از:

بانک های سرمایه گذاری : بانک های سرمایه گذاری سازمان هایی هستند که به شرکت ها در عمومی ساختن سهام و افزایش سرمایه شان کمک می کنند. آن ها اغلب بخشی از اوراق بهادار شرکت ها را در طولانی مدت نگه می دارند.

صندوق های چندجانبه : بسیاری از سرمایه گذاران سرمایه های خود را به صندوق های مالی چند جانبه می سپارند، این صندوق ها در شرکت هایی که با معیارهای آن ها مطابقت دارد، سرمایه گذاری های بلند مدتی انجام می دهند. صندوق های چندجانبه از نظر قانونی تنها می توانند به سرمایه گذاران خدمات ارایه دهند، نه معامله گرها.

سرمایه گذاران موسساتی : این ها سازمان ها یا اشخاصی هستند که می توانند بخش اعظم سهام یک شرکت را خریداری کنند. سرمایه داران موسساتی اغلب سرمایه گذاران درون شرکتی و شرکت هایی که خود را پوشش می دهند و سرمایه گذران خاص هستند.

سرمایه گذاران خرد : سرمایه گذاران خرد اشخاصی هستند که در بازارهای سهام و برای حساب های شخصی خود اقدام به خرید و فروش می کنند. در ابتدا میزان تاثیر این افراد کم به نظر می رسید اما با گذشت زمان به تعداد این سرمایه گذاران خرد افزوده شد و در نتیجه میزان تاثیر این گروه افزایش یافت.

همه این گروه ها به دنبال حفظ موقعیت خود در طولانی مدت برای کسب سود و حفظ سهام شرکتی هستند که رو به گسترش است. موفقیت وارن بافت، نمونه خوبی از اعتبار این استراتژی است.

معامله گر کیست؟

معامله گر یکی از فعالان بازار است که برای مثال در بازار سهام بر مبنای وضعیت بازار (و نه بر مبنای وضعیت شرکت) اقدام به تبادل سهام می کند. بازارهایی که به تبادل کالا می پردازند، محیط های مناسبی برای فعالیت معامله گرها هستند. آن ها از تغییرات نرخ که حاصل تغییر در سطح عرضه و تقاضا هستند استفاده می کنند. معامله گران به این نکات توجه دارند:

الگوهای نرخ : معامله گران به وضعیت نرخ و روند آن توجه دارند تا بتوانند بر مبنای آن تغییرات نرخ را در آینده پیش بینی کنند، به این کار تحلیل تکنیکال گفته می شود.

عرضه و تقاضا : معامله گران به وضعیت روزانه معاملات توجه زیادی دارند تا ببینند که پول چرا و به چه سمتی حرکت می کند.

احساسات بازار : معامله گران از ترس سرمایه گذران سود می برند. برای مثال از روشی به عنوان محو سازی استفاده می کنند و با استفاده از آن در زمانی که تغییری بزرگ در نرخ به وجود آمده، از حرکت برخلاف روند عموم به سود می رسند.

خدمات مشتریان : بازارسازها (گروهی عمده از معامله گران) به استخدام در می آیند تا نقدینگی لازم را در دوره های سریع معاملات فراهم کنند.

در نتیجه این معامله گران هستند که نقدینگی مورد نیاز سرمایه گذاران را فراهم می کنند. معامله گرها چه به صورت بازارساز فعالیت کنند و چه محو کننده، جزیی لازم برای فعالیت بازار هستند.

معامله گران اصلی چه کسانی هستند؟

وقتی بحث حجم معاملات به میان می آید، معامله گران به راحتی از سرمایه گذاران پیشی می گیرند. انواع مختلفی از معاملات وجود دارد که بسیاری از آن ها ظرف چند ثانیه صورت می گیرند. برخی از گروه های معامله گران به شرح زیر است:

بانک های سرمایه گذاری : برای مثال این بانک ها در بازار سهام، آن بخش از سهام را که برای سرمایه گذاری طولانی مدت نمی خرند، می فروشند و با آن معامله می کنند. بانک های سرمایه گذاری همچنین در زمان اعلام فروش سهام عمومی اقدام به معامله سهام یک شرکت و فروش آن در بازار آزاد می کنند.

بازارساز ها : این گروه مسئول ایجاد نقدینگی لازم در بازار هستند. آن ها سود خود را از تفاضل بین قیمت خرید و فروش به دست می آورند و همچنین از اجرتی که از مشتریان خود می گیرند. در نتیجه این گروه نقدینگی لازم را برای دیگر فعالان بازار فراهم می کنند.

صندوق های اعتباری : این صندوق ها از ناکارآمدی در بازار به سود می رسند. برای مثال در زمانی که ادغام دو شرکت اعلام می شود، نرخ سهام شرکت ها ناگهان کاهش می یابد و معامله گران این صندوق ها از این فرصت ها برای معامله استفاده می کنند.

نتیجه گیری

واضح است که حضور معامله گران و سرمایه گذاران برای عملکرد درست بازار لازم است. اگر معامله گران نباشند، سرمایه گذارها نقدینگی لازم را برای خرید و فروش در اختیار نخواهند داشت و اگر سرمایه گذارها نباشند، معامله گرها هیچ معیاری برای خرید و فروش نخواهند داشت. این دو گروه در کنار هم بازارهای مالی را می سازند.

نوشته جاستین کوپر

ترجمه بیتا ابراهیمی

[این مطلب توسط آقای علی امامی برای سایت انجمن علمی مدیریت ارسال شده است.]